Spo – Tkanie…
to… Tkanie…
Utkajmy zatem nićmi Siebie…
i tym, co Każdy może…
i pragnie sobie wzajemnie przekazać…
wspólnie…
coś pięknego:
Naszej Obecności Gobelin.
Każdy tka przytomnie…
troszcząc się o to,
czym tka i w jaki sposób,
by Gobelin, niczym miękki Koc,
mógł otulić Nas Wszystkich…
zawsze wtedy, gdy Ktogokolwiek z Nas będzie tego potrzebował…
I nawet, gdy Spo – Tkanie się skończy…
a skończy się pewnej niespodziewanej chwili,
bo Życie płynie wciąż dalej… i dalej…
I Każdy z Nas znów pójdzie swoją drogą,
Kawałek Gobelinu zostanie przy Wszystkich Wędrowcach…
Ogrzewając Nas tym, czym żeśmy go tkali…
Dlatego tkajmy najpiękniej…
Niech Miłość Nas prowadzi.
Dziękuję.
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.